از فلک در تاب بودم دی و دوش از سنایی غزنوی غزل 201

1 از فلک در تاب بودم دی و دوش وز غمت بی تاب بودم دی و دوش

2 با لب خشک از سرشک دیدگان در میان آب بودم دی و دوش

3 گاه می‌خوردم گه از بحر دعا روی در محراب بودم دی و دوش

4 بی رخ تو در میان بحر آب با نبید ناب بودم دی و دوش

5 از کمال هجر در صحرای درد تیر در پرتاب بودم دی و دوش

6 صحبت دیدار تو جستم همی گر چه با اصحاب بودم دی و دوش

7 بی تو لرزان و طپان بر روی خاک راست چون سیماب بودم دی و دوش