بر خاک درش مست از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 231

1 موج است و حباب و آب و دریا هر چار یکی بود بر ما

2 هم آب و حباب و آب دریا دریا داند حقیقت ما

1 دل ما گشته است دلبر ما گل ما بی حد است و شکّر ما

2 ما همیشه میان گل شکریم زان دل ما قوی است در بر ما

1 عین دریائیم و دریا عین ما نیست ما را ابتدا و انتها

2 بر در میخانه مست افتاده ایم خانهٔ ما خوشتر از هر دو سرا