خواهم که حاجت من بیدل روا از حیدر شیرازی غزل 58

1 خواهم که حاجت من بیدل روا کنی خواهم که با وصال خودم آشنا کنی

2 از فخر پای بر سر هفت آسمان نهم روزی اگر نظر به من بینوا کنی

3 تا کی کمان چاچی ابرو کشی به من تا کی به تیر غمزه مرا مبتلا کنی

4 در چین زلف خویش مرا ره نمی دهی اصل تو از خطاست، از آن رو خطا کنی

5 ای ترک تنگ چشم جفاکار جنگجو!‏ با عاشقان خویش چرا ماجرا کنی؟

6 در صفه ی صفا به تو دارم توقعی کز روی لطف با من مسکین صفا کنی

7 و آن گه شوی طبیب من زار ناتوان وز لعل خویش درد دلم را دوا کنی

8 حیدر اگر دعاش کنی منتی منه داعی دولتی، چه شود گر دعا کنی؟

9 ور خلق روزگار زنندت به تیغ تیز شاید اگر حوالت آن با خدا کنی