خواهم همه را کور ز عشق رویت از عمعق بخاری رباعی 1

1 ای نگار، ازبس که اندر دلبری دستان کنی هر زمان ما را به عشق خویش سرگردان کنی

2 عاشقی با تو خطر کردن بود با جان خویش زانکه نپسندی تو دل تنها و قصد جان کنی

1 جهان چو چشم نگاران خرگهی گردد که از خمار شبانه نشاط خواب کنند

1 ای چنگ، سرافگنده چو هر ممتحنی در پای کشان زلف چو محبوب منی

2 گر حلق تراست خشک، پس در چه فنی؟ هم خشک زبانی تو و هم تر سخنی