طالب طرّه خم در خم جانانه از شاطرعباس صبوحی غزل 52

1 طالب طرّه خم در خم جانانه شدم عاقلان سلسله آرید که دیوانه شدم

2 در جهان بودنم از دوستی اوست بلی شایق گنج بدم، ساکن ویرانه شدم

3 خادم مسجد آدینه اگر بودم دوش از دم پیر مغان خازن میخانه شدم

4 نکنم سجده بشکرانه چرا تا که چنین فارغ از صومعه و سبحهٔ صد دانه شدم

5 از من ای‌دوست مباش این‌همه بیگانه که من آشنای تو شدم، کز همه بیگانه شدم

6 تا چو آن شمع شب افروز باغیار توئی ز آتش غیرت دل، غیرت پروانه شدم

7 گر جنون دارم، اگر عقل، صبوحی باری رفتم و مایل آن دلبر فرزانه شدم