* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 25

1 این کوزه که آبخوارهٔ مزدوری‌ست از دیدهٔ شاهی و دل دستوری‌ست

2 هر کاسهٔ می که بر کف مخموری‌ست از عارض مستی و لب مستوری‌ست

1 بر چهرۀ گل نسیم نوروز خوش است در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است

2 از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است

1 از تن چو برفت جان پاک من و تو خشتی دو نهند بر مغاک من و تو

2 و آنگاه برای خشت گور دگران در کالبدی کشند خاک من و تو

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه