1 سفر کردم به هر شهری دویدم چو شهر عشق من شهری ندیدم

2 ندانستم ز اول قدر آن شهر ز نادانی بسی غربت کشیدم

3 رها کردم چنان شکرستانی چو حیوان هر گیاهی می چریدم

4 پیاز و گندنا چون قوم موسی چرا بر من و سلوی برگزیدم

5 به غیر عشق آواز دهل بود هر آوازی که در عالم شنیدم

6 از آن بانگ دهل از عالم کل بدین دنیای فانی اوفتیدم

7 میان جان‌ها جان مجرد چو دل بی‌پر و بی‌پا می پریدم

8 از آن باده که لطف و خنده بخشد چو گل بی‌حلق و بی‌لب می چشیدم

9 ندا آمد ز عشق ای جان سفر کن که من محنت سرایی آفریدم

10 بسی گفتم که من آن جا نخواهم بسی نالیدم و جامه دریدم

11 چنانک اکنون ز رفتن می گریزم از آن جا آمدن هم می رمیدم

12 بگفت ای جان برو هر جا که باشی که من نزدیک چون حبل الوریدم

13 فسون کرد و مرا بس عشوه‌ها داد فسون و عشوه او را خریدم

14 فسون او جهان را برجهاند کی باشم من که من خود ناپدیدم

15 ز راهم برد وان گاهم به ره کرد گر از ره می نرفتم می رهیدم

16 بگویم چون رسی آن جا ولیکن قلم بشکست چون این جا رسیدم