دوش خوردم از شراب عشق از حسین خوارزمی غزل 217

1 دوش خوردم از شراب عشق او پیمانه گشت عقلم بیقرار و بیدل و دیوانه

2 آشنائی کرد با من عشق عالم سوز او گشتم از دین و دل و جان و خرد بیگانه

3 روح قدسی مست گردد عقل دیوانه شود گر کند ساقی مجلس غمزه مستانه

4 طعنه کم زن بر من دیوانه ای فرزانه دل زانکه من بودم در اول همچو تو فرزانه

5 رازهای عشق موسی را از این شیدا شنو قصه لیلی و مجنون نیست جز افسانه

6 کعبه دل را تو پرداز از خیال غیر دوست ورنه خوانند اهل دل آن خانه را بتخانه

7 محو شو در یار همچون آینه یکروی باش گرد خود کم گرد و دوروئی مکن چون شانه

8 در میان پاکبازان راه کی یابی حسین تا نبازی جان خود را در ره جانانه