به عزم توبه سحر گفتم استخاره از حافظ شیرازی غزل 350

1 به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم بهار توبه شکن می‌رسد چه چاره کنم

2 سخن درست بگویم نمی‌توانم دید که می خورند حریفان و من نظاره کنم

3 چو غنچه با لب خندان به یاد مجلس شاه پیاله گیرم و از شوق جامه پاره کنم

4 به دور لاله دماغ مرا علاج کنید گر از میانه بزم طرب کناره کنم

5 ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت حواله سر دشمن به سنگ خاره کنم

6 گدای میکده‌ام لیک وقت مستی بین که ناز بر فلک و حکم بر ستاره کنم

7 مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی چرا ملامت رند شرابخواره کنم

8 به تخت گل بنشانم بتی چو سلطانی ز سنبل و سمنش ساز طوق و یاره کنم

9 ز باده خوردن پنهان ملول شد حافظ به بانگ بربط و نی رازش آشکاره کنم