گفتم: که بیا وعده دوشینه از فرخی سیستانی رباعی 17

1 حدیث نوشدن مه شنیده ای به خبر بکاخ در شو و ماه و ستارگان باز نگر

2 مرا ز نو شدن مه غرض مبارکی است چو ماه بینی بشتاب و روزگار مبر

1 مرا بپرسید از رنج راه و شغل سفر بت من آن صنم ماهروی سیمین بر

2 نخست گفت که جانا ترا چه شد که چنین شکسته گونه ای و کار بر تو گشته غیر

1 بفرخنده فال و بفرخنده اختر به نو باغ بنشست شاه مظفر

2 بروز مبارک، ببخت همایون به عزم موافق، به رای منور