زبن باغ همچو شبنم رنج خیال از بیدل دهلوی غزل 2055

1 زبن باغ همچو شبنم رنج خیال بردم هرکس طراوتی برد من انفعال بردم

2 ماه از تمامی اینجا آرایش کلف داشت من نیز رنج فطرت بهر ملال بردم

3 در دیر نا امیدی دل آتشی نیفروخت آخر به دوش حسرت چون شب زگال بردم

4 داد دل از عزیزان‌کس بیش ازاین چه خواهد در مجلس‌کری چند فریاد لال بردم

5 باوضع اهل عالم راضی نگشت همت هرکلفتی‌که بردم زبن بد خصال بردم

6 دل را تردد جاه ازفقرکرد غافل در آرزوی چینی عرض سفال بردم

7 چون شعله ‌کز ضعیفی خاکسترش پناهست پرواز منفعل بود سر زیربال بردم

8 یاد نگاهی امشب بر صفحه‌ام زد آتش رفتم ز خویش و با خود فوج غزال بردم

9 تنهایی‌ام بر آورد از تنگنای اوهام زین ششدر آخرکار بازی به خال بردم

10 بیدل به این سیاهی کز دور کرده‌ام گل پیش یقین خود هم صد احتمال بردم