هنوز چشم امیدم به رهگذاری از قدسی مشهدی غزل 99

1 هنوز چشم امیدم به رهگذاری هست هنوز گونه زرد مرا غباری هست

2 نمی‌زنم مژه بر یکدگر ز حیرانی هنوز چشم مرا درد انتظاری هست

3 حذر نکرد ز آهم سپهر و غافل از این که در میانه این گرد هم سواری هست

4 مرا چو حادثه مخصوص گشت دانستم که روزگار مرا از من اعتباری هست

5 ز دیده خون دلم جوش می‌زند امشب مگر بر آن سر کو چشم اشک‌باری هست؟

6 نصیب ما که درین گلشن آشیان داریم اگرچه خرمن گل نیست، مشت خاری هست

7 ز موج خیز محبت برون مرو قدسی به خس گذار درین بحر اگر کناری هست