شبی بخواب زدم بوسه بر از شاطرعباس صبوحی غزل 47

1 شبی بخواب زدم بوسه بر لبش بخیال هنوز بر لب آن شوخ می‌زند تبخال

2 ز چاک پیرهن اندام نازکش ماند چو عکس برگ گل اندر میان آب، زلال

3 بنوش باده که اندر طریقت عشق است چو شیر مادر، خون حرامزاده حلال

4 صبا ز روی تو گیرم نقاب بردارد که راست تاب تماشایت ای بدیع جمال

5 دو ابروان کمانش بدیدم و گفتم یقین که اوّل ماه و عیان شدست هلال

6 نمود تا که بمن رخ ز خویشتن رفتم نبود صبر چنینم باشتیاق جمال

7 اگر ببزم صبوحی شبی رسد قدمش نثار مقدم او جان دهیم مالامال