گر صوفی صفهٔ از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 241

1 داد جاروبی به دستم آن نگار گفت کز دریا برانگیزان غبار

2 آب آتش گشت و جاروبم بسوخت گفت کز آتش تو جاروبی برآر

1 گر بیازارد مرا موری ، نیازارم و را خود کجا آزار مردم ای عزیزان ، من کجا

2 نزد ما زاری به از آزار ، بی زاری مباش تا نگیرد بر سر بازار ، آزاری تو را

1 ای دل ار عاشقی بیا از جان دلبر از جان بجو ز جان جانان

2 حکمت این حکیم را بنگر که در آن می شود خرد حیران