بینم چو جمال یار مدهوش شوم از فیض کاشانی غزل 660

1 بینم چو جمال یار مدهوش شوم یادش چو کنم ز خود فراموش شوم

2 چون روی نماید همگی چشم شوم چون در سخن آید همه تن گوش شوم

3 از دور آید برش سراسیمه دوم نزدیک من آید همه آغوش شوم

4 آید بکنارم ز میان بر خیزم گیرد ببرم چو تنگ از هوش شوم

5 لب بر لب من نهد شوم مست و خراب گر بوسه دهد ز ذوق بیهوش شوم

6 ساغر دهدم شوم ز سر تا پا لب گوید چو بنوش جملگی نوش شوم

7 آشفته کند زلف و گشاید گیسو سر مست و خراب و واله از بوش شوم

8 خواهد دل و جان شوم سراپا دل و جان خدمت خواهد همه تن و توش شوم

9 بهر طوفش شوم سراپا گردان یاری اگرش بود همه روش شوم

10 گیسو چو کمند و زلف چون دام کند صید زلف و اسیر گیسوش شوم

11 گوید چو بیا شوم ز سر تا پا سر غلطان غلطان چو گوی واسوش شوم

12 گر تیغ کشد شوم سراسر گردن تا کشته شوم خاک سر کوش شوم

13 تیر اندازد شوم سراپای هدف وانگه قربان دست و بازوش شوم

14 چوگان چو بدست گیرد و تازد رخش در عرصه میدان شوم و گوش شوم

15 در دیگ جفا و محنتم گر بپزد از سر تا پای جملگی جوش شوم

16 گر لعل شکر بار بگفتار آرد چون فیض شکر کشم و خاموش شوم