ز عشقش سوز در هر سینه از حکیم سبزواری رباعی 15

1 تا جان بتن آید بیا احوالپرس این خسته را تا دل گشاید برگشا آن پستهٔ لب بسته را

2 آن سبزهٔ نورسته را تا دیدمی رستم زدین پیوسته خواهم سجده کردآن ابروی پیوسته را

1 راه عشق است و بهرگام دوصد جان بگرو عشق سریست نهانی به دراز گفت و شنو

2 کی شود این دل بی حاصل ما طعمه عشق بر این مرغ هما خرمنی از جان بدو جو

1 هست در سینه سل بدیده سبل زین طعامی که کرده خصم دغل

2 گه شدش یوم لیل و لیلش یوم بوم آسا زهی ضلال و زلل