می‌کنم کعبه صفت طوف سر از قصاب کاشانی غزل 299

1 می‌کنم کعبه صفت طوف سر کوی کسی برده از راه دلم را خم ابروی کسی

2 ای نسیم سحر امروز به خود می‌بالی مگر افتاده رهت بر خم گیسوی کسی

3 سامری کاین همه در سحر به خود می‌بالید برنخورده است به یک نرگس جادوی کسی

4 ای شب از تیرگی خویش مزن لاف گزاف ظلمت آن است که من دیده‌ام از موی کسی

5 ای صبا عطر فشانی ز کجا می‌آیی بی‌خودم ساز گر آورده‌ای از بوی کسی

6 کی توانم که به دامان زنمش دست وصال من که رو سوی کسی دارم و او سوی کسی

7 باخبر باش از این طایفه آخر قصاب می‌شوی کشته ز تیغ خم ابروی کسی