من دوش رخ صدق و صفا را دیدم از صفای اصفهانی رباعی 8

1 بکوی دوست نه جانیست راهبر نه تنی کجاست رسته ز خویشی برون ز ما و منی

2 یکی وطن بحقیقت کند یکی بمجاز منم که نیست مرا غیر نیستی وطنی

1 بنشین به پس زانو در مصطبه جان‌ها تا چند همی گردی بر گرد بیابان‌ها

2 بگذار سر ای سالک بر پای گدای دل تا تاج نهند از سر در پای تو سلطان‌ها

1 شمائید گروهی که طلبکار خدائید اگر مرد ره فقر و فنائید شمائید

2 فنا عین بقا بود که مردند و رسیدند گدایان ره فقر چه در بند بقائید