من دوش رخ صدق و صفا را دیدم از صفای اصفهانی رباعی 8

1 شاهد ماهست مخفی در ظهور خویشتن آفتاب ماست در جلباب نور خویشتن

2 احمد ما بست احرام از در دیر طلب تا مشرف شد بمعراج حضور خویشتن

1 بنشین به پس زانو در مصطبه جان‌ها تا چند همی گردی بر گرد بیابان‌ها

2 بگذار سر ای سالک بر پای گدای دل تا تاج نهند از سر در پای تو سلطان‌ها

1 تا شد دل من معتکف دار حقیقت پی برد درین دار باسرار حقیقت

2 بر گرمی بازار من آتش زدو افزود از آتش من گرمی بازار حقیقت