1 دوش طفلی پری رخی دیدم گفتم ای شوخ شکرین گفتار

2 تو چرا از کمال استغنا فارغی از مشقت همه حار

3 پدر و مادرند در تک و دو تا ترا پرورند لیل و نهار

4 گفت ما کاملان دورانیم ناقصانند این گروه کبار

5 زانکه طفلیم ما و بر طفلان نیست واجب رعایت اطوار

6 که شویم از خلاف آن عادت قابل رد ایزد جبار

7 لیک این بالغان تا بالغ که دم از عقل می زنند و وقار

8 نیستند آنچنان که می باید ناقصانند و ناتمام عیار

9 ناقصان گر کنند در عالم خدمت کاملان نباشد عار