گفتمش دل ز غمت زار و حزین از فضولی بغدادی غزل 185

1 گفتمش دل ز غمت زار و حزین می‌باید گفت آری سخن اینست چنین می‌باید

2 گفتمش چشم تو در گوشه ابرو چه خوشست گفت پاکیزه‌نظر گوشه‌نشین می‌باید

3 گفتمش بهر چه از من بربودی دل و دین گفت شیدای بتان بی دل و دین می‌باید

4 گفتم افتاده خود را به چه سان می‌خواهی گفت رسوا شده روی زمین می‌باید

5 گفتمش نور خدا در مه رویت پیداست گفت پیداست ولی چشم یقین می‌باید

6 گفتم از چین سر زلف خودم تاری بخش گفت این دلشده را نافه چین می‌باید

7 گفتمش هست فضولی ز غلامان درت گفت کو شاهد او داغ جبین می‌باید