گفتم: سر زلف تو بسی سرخورده از جلال عضد رباعی 5

1 سرو را خطه کمال نماند رونق گلشن جمال نماند

2 طاق ایوان مکرمت بشکست سرو بستان اعتدال نماند

1 دردی از هجر تو دیدم، که ندیدم هرگز و آنچه این بار کشیدم، نکشیدم هرگز

2 کامم این بود که در پای تو میرم روزی مُردم از حسرت و این کام ندیدم هرگز

1 ای ز دوری رخت جامه صبرم شده چاک شخص عقلم شده در چنگ هوای تو هلاک

2 در دو عالم اگرم هیچ نباشد سهل است چون تو هستی اگرم هیچ دگر نیست چه باک