با گل گفتم چو سوی گلزار از ظهیر فاریابی رباعی 70

1 شرح غم تو لذت شادی به جان دهد شکر لب تو طعم شکر وادهان دهد

2 طاوس جان به جلوه درآید زخرمی گر طوطی لبت به حدیثی زبان دهد

1 گفتار تلخ از آن لب شیرین نه در خورست خوش کن عبارتت که خطت هرچه خوشتر است

2 بگشای لب به پرسش من گرچه گفته ام کان قفل لعل بابت آن درج گوهر است

1 تا غمزه تو تیر جفا بر کمان نهاد خوی تو رسم خیره کشی در جهان نهاد

2 بس جان نازنین که بلا را نشانه شد زان تیرها که غمزه تو بر کمان نهاد