1 چونک صوفی بر نشست و شد روان رو در افتادن گرفت او هر زمان

2 هر زمانش خلق بر می‌داشتند جمله رنجورش همی‌پنداشتند

1 گفتم چشمم که هست خاک کویت پرآب مدار بی‌رخ نیکویت

2 گفتا که نه کس بود که در دولت من از من همه عمر باشد آب رویت

1 ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها زان سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا

2 زان سوی او چندان کرم زین سو خلاف و بیش و کم زان سوی او چندان نعم زین سوی تو چندین خطا

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو