گفتم به روزگار سخنور چو من از غالب دهلوی غزل 88

1 گفتم به روزگار سخنور چو من بسی ست گفتند اندرین که تو گفتی سخن بسی ست

2 معنی غریب مدعی و خانه زاد ماست هر جا عقیق نادر و اندر یمن بسی ست

3 مشکین غزاله ها که نبینی به هیچ دشت در مرغزارهای ختا و ختن بسی ست

4 در صفحه نبودم همه آنچه در دلست در بزم کمترست گل و اندر چمن بسی ست

5 لیلی به دشت قیس رسیده ست ناگهان در کاروان جمازه محمل فگن بسی ست

6 باید به غم نخوردن عاشق معاف داشت آن را که دل ربودن و نشناختن بسی ست

7 زور شراب جلوه بت کم شمرده ایم اما نظر به حوصله برهمن بسی ست

8 گر در هوای قرب تو بستیم دل مرنج خود ناگشوده جای در آن انجمن بسی ست

9 تأثیر آه و ناله مسلم، ولی مترس ما را هنوز عربده با خویشتن بسی ست

10 غالب نخورد چرخ فریب ار هزار بار گفتم به روزگار سخنور چو من بسی ست