فتاده ام به میان غم از نظیری نیشابوری غزل 300

1 فتاده ام به میان غم از کران برخیز به تیر غمزه ابروی چون کمان برخیز

2 زمام خاطر من بسته تصرف تست اگر قبول نداری به امتحان برخیز

3 ترانه ای نسرودیم بلبلانه که زاغ صفیر زد که چمن گشت از خزان برخیز

4 پیاله می دهدم دور عمر و می گوید که پیش از آن که نگردیده یی گران برخیز

5 بسیم ما و تو، گو نوبهار عالم را گل از چمن برو و مرغ از آشیان برخیز

6 تو آفریده ز روحی ز جنس خاک نیی به صدر جای تو شاید از آستان برخیز

7 شکار سخت بیفتاد از زمین برگیر خدنگ راست برون رفت از کمان برخیز

8 ز معنی سخنی صد خطا برانگیزی نیم حریف تو برخیز و بدگمان برخیز

9 شب دراز «نظیری » به یاد وی بگذشت درو ز رفته بیابی مگر نشان برخیز