1 بود در خاطرم که یک چندی گرچه هستم به اصل و دانش حر

2 به خرد با فرشته هم پهلو سخن نظم، نظم دانهٔ در

3 تا مگر گردد از ایادی تو تنگم از مرده ریگ مردم پر

4 چون نبودیم در خور خدمت گفت عفوت که السلامة مر

5 بندگی درت کنم چندی بی‌ریا همچو ایبک و سنقر

6 ترک کردیم خدمت و خلعت نه دیار عرب نه شیر شتر