گشودم پردهء از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 169

1 بجان من که جان نقش تن انگیخت هوای جلوه این گل را دو رو کرد

2 هزاران شیوه دارد جان بیتاب بدن گردد چو با یک شیوه خو کرد

1 جهان یارب چه خوش هنگامه دارد همه را مست یک پیمانه کردی

2 نگه را با نگه آمیز دادی دل از دل جان ز جان بیگانه کردی

1 راهب دیرینه افلاطون حکیم از گروه گوسفندان قدیم

2 رخش او در ظلمت معقول گم در کهستان وجود افکنده سم

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران