هرگز حسد نبردم بر منصبی از سعدی شیرازی غزل 595

1 هرگز حسد نبردم بر منصبی و مالی الا بر آن که دارد با دلبری وصالی

2 دانی کدام دولت در وصف می‌نیاید چشمی که باز باشد هر لحظه بر جمالی

3 خرم تنی که محبوب از در فرازش آید چون رزق نیکبختان بی محنت سؤالی

4 همچون دو مغز بادام اندر یکی خزینه با هم گرفته انسی وز دیگران ملالی

5 دانی کدام جاهل بر حال ما بخندد کاو را نبوده باشد در عمر خویش حالی

6 بعد از حبیب بر من نگذشت جز خیالش وز پیکر ضعیفم نگذاشت جز خیالی

7 اول که گوی بردی من بودمی به دانش گر سودمند بودی بی دولت احتیالی

8 سال وصال با او یک روز بود گویی و اکنون در انتظارش روزی به قدر سالی

9 ایام را به ماهی یک شب هلال باشد وآن ماه دلستان را هر ابرویی هلالی

10 صوفی نظر نبازد جز با چنین حریفی سعدی غزل نگوید جز بر چنین غزالی