دلم گرفت ازین خاکدان پر وحشت از فیض کاشانی غزل 70

1 دلم گرفت ازین خاکدان پر وحشت ره بهشت کدامست و منزل راحت

2 بلاست صحبت بیگانه و دیار غریب کجاست منزل مألوف و یار بی کلفت

3 زسینه گشت جدا و نیافت محرم راز نفس گره شده در کام ماند از غیرت

4 اگر بعالم غیبم دریچهٔ بودی زدودمی بنسیمی دمی ز دل کربت

5 مگر سروش رحیلی بگوش جان آمد دل گرفته گشاید زکربت غربت

6 زوصل دوست نسیمی بیار باد صبا که سخت شعله کشیده است آتش فرقت

7 بجز کتاب انیسی دلم نمیخواهد زهی انیس و زهی خامشی زهی صحبت

8 اگر اجل دهدم مهلت و خدا توفیق من و خدا و کتابی و گوشهٔ خلوت

9 هزار شکر که کاری بخلق نیست مرا خدا پسند بود فیض را زهی همت