دلم که سوخت سپند از بابافغانی شیرازی غزل 160

1 دلم که سوخت سپند مه جمال تو باد اسیر سلسله و دام زلف و خال تو باد

2 هزار افسر شاهی و تخت سلطانی فدای سلطنت حسن بیزوال تو باد

3 تمام صورت احوال دردمندان را مدام جلوه در آیینه ی جمال تو باد

4 ز دفتر دل عشاق چون گشایی فال نوای زمزمه ی شوق حسب حال تو باد

5 چراغ دیده ی شب زنده دار من یا رب ز نور شمع طربخانه ی وصال تو باد

6 چو صف کشند بتاراج دل سیه چشمان بلای اهل نظر شیوه ی غزال تو باد

7 بلای جان فغانی و آفت نظرش کرشمه ی خم ابروی چون هلال تو باد