آن حور روح فش را از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 121

1 آن حور روح فش را بر عقل جلوه کردم و آن شربها که دادی بر یاد تو بخوردم

2 یاقوت نفس کشتم زان گوهر شریفت کازاد کرد چون عقل از چرخ لاژوردم

3 گردم به باد ساری گردی همی ولیکن باران تو بیامد بنشاند جمله گردم

4 گفتی جواب خواهم شرط کرم نبود این بگذاشتی چو فردان در زیر خویش فردم

5 گر قطعه خوش نیامد معذور دار زیرا هم تو عجول مردی هم من ملول مردم

6 من توبه کرده بودم زین هرزه‌ها ولیکن چون حکم تو بدیدم زین توبه توبه کردم