عاشقم بر لعل شکرخای تو از سنایی غزنوی غزل 356

1 عاشقم بر لعل شکرخای تو فتنه‌ام بر قامت رعنای تو

2 ماه بر راه اوفتاد از روی تو سرو شرمنده شد از بالای تو

3 پوست در تن خشک دارم همچو چنگ از هوای چنگ روح افزای تو

4 جان من شد مسکن رنج و بلا تا دل مسکین من شد جای تو

5 مرده را زنده کنی ز آوای خویش پس دم عیسی شدست آوای تو

6 باز بنما روی خود ایماهروی گر پی وصلت بود سودای تو

7 تو دهی بوسه همی بر چنگ خویش من دهم بوسه همی بر پای تو

8 گر سنایی گه گهی توبه کند توبهٔ او بشکند لبهای تو