من عاشق آن سنگدل تنگ دهانم از حیدر شیرازی غزل 31

1 من عاشق آن سنگدل تنگ دهانم دل بسته آن پسته ی شیرین فلانم

2 خواهم که برش بر بر چون سیم بسایم خواهم که لبش بر لب شیرین برسانم

3 آیا بود آن روز که در مجلس شادی بنشینم و در صحبت خویشش بنشانم

4 گه بوسه دهم بر لب شیرین چو قندش گه کام دل از پسته ی تنگش بستانم

5 گر کفر دو زلفش ببرد دنیی و دینم ور غمزه ی شوخش بستاند دل و جانم

6 من ترک چنان ترک پری چهره نگویم همچون سر و زر در قدمش جان بفشانم

7 فریاد که چون حیدر ازین داغ جگر سوز از هفت فلک می گذرد آه و فغانم