زیستم بس که به تدبیر از نظیری نیشابوری غزل 56

1 زیستم بس که به تدبیر خود از خامی‌ها رفت نام و نسبم در سر خودکامی‌ها

2 ورع و شیب زبون خم ایامم کرد یاد دوران جوانی و میْ‌آشامی‌ها

3 طایری نیست که تاری ز منش برپا نیست صید یک مرغ نکردم ز کهن‌دامی‌ها

4 روز عشرت به صداع سر مخمور گذشت تر نگردید دماغم ز تنک‌جامی‌ها

5 دل به لهو و لعب عمر منه کاین مرغان تکیه بر باد کنند از سبک‌آرامی‌ها

6 خلعت سرو به اندام تو خوش ببریدند جامه زیبنده نماید ز خوش‌اندامی‌ها

7 شکر پیری که هوا و هوس از جوش نشاند چون می کهنه برون آمدم از خامی‌ها

8 پیش از مرگ خود از آفت هستی رستم به اجل باز نماندم ز سبک‌گامی‌ها

9 در خرابات سر ناموران گردیدیم بس که اندیشه نکردیم ز بدنامی‌ها

10 لوث تقصیر چو از آب کرم شسته شود دلق درویش برآید ز سیه‌فامی‌ها

11 ساز و برگ و می و مطرب به «نظیری » جمعست بوی خیر آیدش از نیک سرانجامی‌ها