1 من خوشم از گفت خسان وز لب و لنج ترشان من بکشم دامن تو دامن من هم تو کشان

2 جان من و جان تو را هر دو به هم دوخت قضا خوش خوش خوش خوشم پیش تو ای شاه خوشان

3 زانک مرا داد لبش نیست لبی را اثرش ز آنچ چشیدم ز لبت هیچ لبی را مچشان

4 آنک ترش روی بود دانک درم جوی بود از خم سرکه است همه با شکرانش منشان

5 گفتم ای شاه علم من که میان عسلم از عسل من که چشد گفت لب خوش منشان