کهن پروردهء این خاکدانم از لاهوری ارمغان حجاز 361

1 ز پیش من جهان رنگ و بو رفت زمین و آسمان و چار سو رفت

2 تو رفتی ای دل از هنگامهٔ او و یا از خلوت آباد تو او رفت

1 شنیدم که در پارس مرد گزین ادا فهم رمز آشنا نکته بین

2 بسی سختی از جان کنی دید و مرد بر آشفت و جان شکوه لبریز برد

1 جهان ما که پایانی ندارد چو ماهی در یم ایام غرق است

2 یکی بر دل نظر وا کن که بینی یم ایام در یک جام غرق است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران