الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 146

الهی غریب تو را غربت وطن است، کی هرگز بخانه رسد کسی که غربت او را وطن است. ,

الهی چون ما را در حجرهٔ بی شمع و چراغ مبتلا کنند ایمان ما را تو چراغ لحد ما گردانی، چون در معاملهٔ خود مینگرم سزاوار همه عقوبتها هستم و چون در کرم تو نظاره میکنم سزاوار همهٔ خداوندیها هستی. ,

1 الهی! ترا آنکس بیند که ترا دید ووی ترا دید کی دو گیتی ویرا نابدید

2 و ترا دید کی نادیده پسندید پس از آن ترا ندید کی بخویشتن دید

1 یارب دل پاک و جان آگاهم ده آه شب و گریه سحرگاهم ده

2 در راه خود اول ز خودم بیخود کن بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده