1 به گل پیراهنی امیدوارم که خوشبو سازد آغوش و کنارم

2 من آن آسیمه صیادم درین بحر که در دامم نمی گنجد شکارم

3 قضا هم سنگ کوهم داده سودا به مویی برتر از او بسته بارم

4 فشانم خوشه باران ز مژگان به شورش ابر دشت و کوهسارم

5 شود شوریده تر هر دم گل و آب ازین مرغابیان چشمه سارم

6 به امید وصال آن پری وش به شکلی هر نفس بت می نگارم

7 به ایمان نایم از پندار بیرون عجایب مؤمن زنار دارم

8 گریبان می درم از عشق و کارش که تاب این سر و سودا ندارم

9 ز شهری زادگان عشق پرسید یکی از عارفان آن دیارم

10 به این خشکی گر آزادم گذارند ز سرسبزان وادی یادگارم

11 «نظیری » ذوق شب خیزان ز من پرس که از بی گه درین وادی سوارم