سه کس را شنیدم که غیبت از سعدی شیرازی بوستان 17

1 سه کس را شنیدم که غیبت رواست وز این درگذشتی چهارم خطاست

2 یکی پادشاهی ملامت پسند کز او بر دل خلق بینی گزند

3 حلال است از او نقل کردن خبر مگر خلق باشند از او بر حذر

4 دوم پرده بر بی حیایی متن که خود می‌درد پرده بر خویشتن

5 ز حوضش مدار ای برادر نگاه که او می‌درافتد به گردن به چاه

6 سوم کژ ترازوی ناراست خوی ز فعل بدش هرچه دانی بگوی