به گوشم مژده‌ای آمد از شاطرعباس صبوحی غزل 39

1 به گوشم مژده‌ای آمد که امشب یار می‌آید به بالین سرم آن سرو خوشرفتار می‌آید

2 کبوتر وار، دل پر می‌زند در مجمر حسنش چنان تسکین دلم کان آتشین رخسار می‌آید

3 همی در انتظارم، کی شود یارم ز در، داخل به مهمانی برم با حشمت بسیار می‌آید

4 فضای این جهان از عطر گل پر گشته و گویا نگار من همی با زلف عنبر بار می‌آید

5 مشو غمگین صبوحی گر دلت رفته است از دستت چرا؟ گر می‌رود دل از کفت دلدار می‌آید