چنین شنیدم که لطف یزدان از صفای اصفهانی غزل 72

1 چنین شنیدم که لطف یزدان بروی جوینده در نبندد دری که بگشاید از حقیقت بر اهل عرفان دگر نبندد

2 چنین شنیدم که هر که شبها نظر ز فیض سحر نبندد ملک ز کارش گره گشاید فلک بکینش کمر نبندد

3 دلی که باشد بصبح خیزان عجب نباشد اگر که هر دم دعای خود را بکوی جانان ببال مرغ اثر نبندد

4 اگر خیالش بدل بیاید سخن بگویم چنانکه طوطی جمال آئینه تا نبیند سخن نگوید خبر نبندد

5 بر شهیدان کوی عشقش بسرخ روئی علم نگردد برنگ لاله کسی که داغ غمش بلخت جگر نبندد

6 بزیردستان مکن تکبر ادب نگهدار اگر ادیبی که سربلندی و سرفرازی گذر بر آه سحر نبندد

7 ز تیر آه چو ما فقیران شود مشبک اگر که شبها فلک بر انجم زره نپوشد قمر ز هاله سپر نبندد

8 (صفا برندی) کجا تواند دم از بیانات عاشقی زد هرانکه نالد بناله نی چو نی بهر جا کمر نبندد