صوت بلبل را شنیدم ناله زاری از قدسی مشهدی غزل 137

1 صوت بلبل را شنیدم ناله زاری نداشت آسمان در نُه قفس چون من گرفتاری نداشت

2 بر دل تنگم ندانم عافیت را در که بست با وجود آنکه این ویرانه دیواری نداشت

3 از تماشای تو جز حسرت نصیب ما نگشت دیده حسرت نصیبان بخت بیداری نداشت

4 گل‌فروش از ساده‌لوحی گل سوی بازار برد ورنه تا گل بود چون بلبل خریداری نداشت

5 عقده‌ای گر بود در زلفش دل من بود و بس ورنه با زلف پریشانش گره کاری نداشت

6 کی ز رنج من خبردارست از پهلوی دل؟ آن که شب‌ها تا سحر در خانه بیماری نداشت

7 آب چشمم خویش را بر قلب دریا می‌زند تا بنا شد گریه، چون اشکم جگرداری نداشت

8 طره دستار قدسی را پریشان کس ندید هرگز آن ناقص جنون سودای سرشاری نداشت