به گوشم از پریدن‌های از نظیری نیشابوری غزل 194

1 به گوشم از پریدن‌های چشم آواز می‌آید که از غربت درین زودی عزیزی باز می‌آید

2 مبارک پی هوایی کز دیار دوستی خیزد که بی‌بال و پر آنجا مرغ در پرواز می‌آید

3 بغل بگشای و پر کن از غنیمت‌های ایمانی که از تاراج حسن مملکت پرداز می‌آید

4 بساط جادویی برهم خورد جادونگاهان را که لب با حجت و رخسار با اعجاز می‌آید

5 محالست این که بر دام نگاه من گذار افتد غزالی را که از پی صد کمندانداز می‌آید

6 سپه را روح در پرواز و شه را بخت در نازست که از بالا هما در چنگ آن شهباز می‌آید

7 به ترتیب صبوحی صبحدم دیدم که دولت را کمر می‌بست دوران خان خانان باز می‌آید

8 سعادت‌های گوناگونست دوران را که حسن او به هر انجام فصلی بر سرآغاز می‌آید

9 نباشد محرم آهنگ دولت قدر هر سمعی نوا نازک برون از پرده‌های ساز می‌آید

10 چو شد تسخیر دل مشتاق را درمان شکیبایی است که دل می‌نازد و دلبر ز روی ناز می‌آید

11 «نظیری» دوستان را راز دل ناگفته کی ماند؟ تحمل کن که او خود بر سر این راز می‌آید