زان باده نخورده از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 244

1 چشم ما شد به نور او بینا نظری کن به نور او در ما

2 آب این چشمه می رود هر سو لاجرم سو به سو بُود دریا

1 ذوق ما داری درآ در بحر ما ، ما را طلب آبرو جوئی مرو هر سو بیا ما را طلب

2 موج دریائیم و ما را دل به دریا می کشد حال این دریای ما گر بایدت از ما طلب

1 هر که دارد با علی یک مو شکی نزد شیر حق بود چون موشکی

2 کی تواند با علی کردن مصاف خارجی گر لشگرش باشد لکی