1 جز نسخه احوال کسان پیش ندارم هرگز نظری بر ورق خویش ندارم

2 بر دام هوا و هوسم خنده زند مرگ صد داعیه بیش و نفسی بیش ندارم

3 روشن شود از کاوش احباب چراغم زخمی نزند کس که سری پیش ندارم

4 هر نوع که آید سخن عشق سرایم صبر و خرد قافیه اندیش ندارم

5 چون خامه آشفته دماغان شدم از دست پروای نوشتن ز دل ریش ندارم

6 زان نیش که دی زد به رگ دست تو فصاد در یک بن مو نیست که صد نیش ندارم

7 از من سخن عشق و جنون پرس «نظیری » دیریست دل دین و سر کیش ندارم