من به غم خو کرده‌ام جز غم از فضولی بغدادی غزل 29

1 من به غم خو کرده‌ام جز غم نمی‌باید مرا ور ز غم ذوقی رسد آن هم نمی‌باید مرا

2 گر گریزانم ز خود در دشت عزلت دور نیست وحشیم جنس بنی‌آدم نمی‌باید مرا

3 کس نمی‌خواهم که بینم گر همه چشم من است اختلاط مردم عالم نمی‌باید مرا

4 ساقیا چون می دهی بخش مرا بر خاک ریز می نمی‌نوشم دل خرم نمی‌باید مرا

5 می‌دهد رخت نشاطم را به سیلاب سرشک بی‌جمالت دیده پر نم نمی‌باید مرا

6 با سفالی قانعم پر درد در کوی مغان مسند جمشید و جام جم نمی‌باید مرا

7 با جفای او فضولی از وفا مستغنیم با جراحت خوشدلم مرهم نمی‌باید مرا