من به غم خو کرده‌ام جز غم نمی‌باید مرا
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 من به غم خو کرده‌ام جز غم نمی‌باید مرا ور ز غم ذوقی رسد آن هم نمی‌باید مرا
2 گر گریزانم ز خود در دشت عزلت دور نیست وحشیم جنس بنی‌آدم نمی‌باید مرا
3 کس نمی‌خواهم که بینم گر همه چشم من است اختلاط مردم عالم نمی‌باید مرا
4 ساقیا چون می دهی بخش مرا بر خاک ریز می نمی‌نوشم دل خرم نمی‌باید مرا
5 می‌دهد رخت نشاطم را به سیلاب سرشک بی‌جمالت دیده پر نم نمی‌باید مرا
6 با سفالی قانعم پر درد در کوی مغان مسند جمشید و جام جم نمی‌باید مرا
7 با جفای او فضولی از وفا مستغنیم با جراحت خوشدلم مرهم نمی‌باید مرا