1 چشم واکردم به خویش اما ز آغوش شرار غوطه خوردم در دم خواب فراموش شرار

2 از شکوه آه عالمسوز من غافل مباش گلخنی خوابیده است اینجا در آغوش شرار

3 فرصت هستی گشاد و بست چشمی بیش نیست این شبستان روشن است از شمع‌ خاموش شرار

4 با همه کم فرصتی دیگ املها پخته‌ایم برق هوشی‌کوکه برداربم سرپوش شرار

5 نیست صبح هستی ما تهمت‌آلود نفس دود نتواند شدن خط بناگوش شرار

6 کسوت دیگر ندارد خجلت عریان تنی می‌دهد پوشیدن چشم از بر و دوش شرار

7 داغ نیرنگم‌که در اندیشهٔ رمز فنا منتظر من بودم و گفتند در گوش شرار

8 یک دل اینجا غافل از شوق تو نتوان یافتن سنگ هم دارد همان خمخانهٔ جوش شرار

9 ساقی این محفل عبرت ز بس‌کمفرصتی‌ست می‌کشد ساغر ز رنگ رفته مدهوش شرار

10 کو دماغ الفتی با این و آن پرداختن کز دماغ خویش لبریزم چو آغوش شرار

11 نیست آسان از طلسم خویش بیرون آمدن بیدل اینجا محمل سنگ است بر دوش شرار