لبی از زمزمه عشق، خروشان از قدسی مشهدی غزل 347

1 لبی از زمزمه عشق، خروشان دارم گرم آه سحرم، سینه جوشان دارم

2 غرضم نغمه دردست چو بلبل به وصال گل در آغوش و لب از ناله خروشان دارم

3 مایه گریه ز ریش دل و داغ جگرست چشم ازان بر ره خونابه‌فروشان دارم

4 صحبت اهل ورع، گرد ملال انگیزد سر همدوشی میخانه‌بدوشان دارم

5 من گرفتار گرفتاری عشقم قدسی حلقه در گوش دل از حلقه‌بگوشان دارم