دلی دارم که دارد اضطرابی از طبیب اصفهانی غزل 157

1 دلی دارم که دارد اضطرابی چو آن ماهی که دور افتد ز آبی

2 کبابم دل شرابم خون دل بس نمی خواهم شرابی و کبابی

3 برآرم خفتگان را هر شب از خواب تو شب آسوده در بستر بخوابی

4 ندارد سخت جانی همچو من یاد از آن کرد آسمانم انتخابی

5 برآرد چون کرم از آستین دست گناهی کرده باشم یا ثوابی

6 چو آید پای رحمت در میانه چه حشری چه حسابی چه کتابی

7 طبیب خسته را گفتی کجا شد شنیدم ناله ای دوش از خرابی