دردا که بت ستیزه کاری از طبیب اصفهانی رباعی 19

1 یاد آرای ستمگر از حال خاکساری روزی اگر بکویت بادآورد غباری

2 هر کس درین گلستان نخلی نشاند بر داد جز نخل ما که هرگز باری نداد باری

1 حاشا که کشم بهر طرب ساغر جم را از غم چه شکایت من خو کرده بغم را

2 هیهات کز ایام حیاتش بشمارم روزی که نیابم بدل آسیب الم را

1 قسمتم گرمی بازار نگردد هرگز کس خریدار من زار نگردد هرگز

2 ای خوش آن می که چو هشیار کشد ز آن گردد آنچنان مست که هشیار نگردد هرگز